— Οι 12 μοχλοί καταστροφής του περιβάλλοντος.
Είμαστε μια κοινωνία εχθρική προς το περιβάλλον, από το οποίο ζούμε ως τουριστική χώρα. Καταβροχθίζουμε ανεξέλεγκτα τη φύση - έναν συντελεστή στον παραγωγικό μας κύκλο, που δεν αυξάνεται ούτε αντικαθίσταται. Αγανακτούμε κάθε φορά που συμβαίνει μια οικολογική καταστροφή και την επομένη συνεχίζουμε να καταπατούμε, να ρυπαίνουμε, με κυνισμό και ικανοποίηση. Στην Ελλάδα, χρόνια τώρα, το περιβάλλον αντιμετωπίζεται μάλλον ως εμπόδιο στην «ανάπτυξη», παρά ως διαχρονική αξία. Δεν μας βολεύει η προστασία του. Αποτέλεσμα, πλήθος οι περιβαλλοντικές πληγές, απ' άκρη σ' άκρη της χώρας. Η «Κ» παρουσιάζει δώδεκα από αυτές. 1. Καταπατήσεις δασών. Περίπου 33 εκατ. στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων έχουν καεί από το 1955. Μεγάλο μέρος αποψιλώθηκε, καθώς μετά τις φλόγες εισβάλλουν οι καταπατητές. Στα 3,5 εκατ. στρέμμ. υπολογίζεται η καταπατημένη δημόσια γη, μεγάλο μέρος της οποίας είναι δασική. Η έλλειψη δασολογίου και δασικών χαρτών (η μόνη ίσως χώρα στην Ευρώπη!), η έλλειψη πρόληψης και προστασίας των δασών, η πίεση της οικοδομής, έχουν μετατρέψει τα δάση της χώρας σε ανήμπορα θύματα της αγοραίας ανάπτυξης.2. Σκουπίδια. Η Ελλάδα είναι η χώρα των ανεξέλεγκτων χωματερών και των υπερκορεσμένων ΧΥΤΑ. Πάνω από 1.400 χωματερές βρίσκονται ακόμα σε λειτουργία, ενώ άλλες 1.100 δεν έχουν αποκατασταθεί. Αποτέλεσμα: Αναφλέξεις και τοξικές πυρκαγιές σε δασώδεις περιοχές, ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα και της ατμόσφαιρας. Κι αυτό παρά τις παραπομπές και τις καταδίκες από την Ε.Ε. (Κουρουπητός, Μεσομούρι, Πέρα Γαληνοί κ.λπ.). Σε μια δεκαετία, δημιουργούμε 40% περισσότερα σκουπίδια ανά κάτοικο, ενώ η ανακύκλωση καρκινοβατεί (15%). Η Αθήνα «κοσμείται» από την κόλαση του ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων και η Θεσσαλονίκη από τους διάτρητους Ταγαράδες.3. Αυθαίρετα. Υπολογίζεται ότι το 25-30% των κατοικιών που ανεγείρονται στη χώρα έχουν σοβαρές πολεοδομικές παραβάσεις ή είναι εξ' ολοκλήρου παράνομες. Το ένα τρίτο των κατοικιών (1,5 - 1,7 εκατ.) είναι αυθαίρετες, ιδιαίτερα στις παράκτιες και τουριστικές περιοχές. Σχεδόν κανένα αυθαίρετο δεν γκρεμίζεται, αντίθετα -αργά ή γρήγορα- νομιμοποιείται με κυβερνητικές διατάξεις.4. Ατμοσφαιρική ρύπανση. «Πρωταθλήτριες» στην Ευρώπη, η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, ειδικά όσον αφορά τα επικίνδυνα αιωρούμενα μικροσωματίδια (PM10), το όζον, τα οξείδια του αζώτου και το καρκινογόνο βενζόλιο. Αιτίες, το μποτιλιάρισμα, τα πολλά Ι.Χ., η κακή ποιότητα των καυσίμων, η ανύπαρκτη συντήρηση, οι ρυπογόνες μονάδες κοντά ή μέσα στις πόλεις. Υπέρβαση 10 μg/m3 στις συγκεντρώσεις ΡΜ10 προκαλεί 5.000 θανάτους στην Αθήνα. Σχέδιο αντιμετώπισης από την Πολιτεία; Κανένα!5. Πόλεις χωρίς πράσινο. Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος το 1960, στην Αθήνα αντιστοιχούσαν 2,52 τ.μ. πρασίνου ανά κάτοικο. Σήμερα μόνο 2 τ.μ., όταν στη Βόννη αναλογούν 35 και στο Αμστερνταμ 27! Στην ίδια μοίρα και η Θεσσαλονίκη, με 3 τ.μ. πρασίνου ανά κάτοικο. Οι ελεύθεροι χώροι και τα «μητροπολιτικά πάρκα» απειλούνται από τσιμεντοποίηση. Το χειρότερο απ' όλα: Η πρωτεύουσα του μπετόν κλωνοποιήθηκε σε όλες σχεδόν τις ελληνικές πόλεις.6. Βιότοποι. Προστατεύονται μόνο στα χαρτιά. Ευαίσθητα οικοσυστήματα, δέλτα ποταμών απειλούνται. Από τις 359 προστατευόμενες περιοχές που ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000, μόλις 87 υπάγονται σε κάποιο φορέα. Σαφώς οριοθετημένες, μόλις εννιά.7. Ποτάμια και λίμνες. Αντιμετωπίζονται σε πολλές περιπτώσεις σαν ανοικτοί αγωγοί αποβλήτων βιομηχανιών, γεωργικών εκμεταλλεύσεων και οικιών. Οι ποταμοί Κηφισός, Ασωπός, Αξιός, Πηνειός, οι λίμνες Κορώνεια, Βιστονίδα και πολλοί ακόμα υγρότοποι τείνουν να γίνουν μνημεία περιβαλλοντικής καταστροφής. Οι ελληνικές θάλασσες σε πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίζονται σαν υγρές χωματερές.8. Βρώμικη ενέργεια. Η Ελλάδα παράγει «βρώμικη» ενέργεια και τη σπαταλούμε ασύστολα. Για κάθε εκατομμύριο ευρώ του ΑΕΠ εκπέμπονται 1.145 τόνοι διοξειδίου του άνθρακα, υπερδιπλάσιο από τον μέσο όρο των 15 της Ε.Ε. Ο ρυπογόνος λιγνίτης δίνει το 58% του ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ το πετρέλαιο το 7%. Απεναντίας, η αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, είναι μόλις στο 2,5%. Οι ηλεκτροπαραγωγοί σταθμοί Αγίου Δημητρίου και Καρδιάς, στο νομό Κοζάνης, είναι τα πιο ρυπογόνα εργοστάσια σε όλη την Ευρώπη.9. Βιομηχανικά απόβλητα. Υπολογίζονται επίσημα σε 660.000 τόνους το χρόνο ανεπισήμως οι ποσότητες είναι πολλαπλάσιες. Οι ποσότητες αυξάνονται κατά 330.000 τόνους ετησίως, από τους οποίους όμως, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΥΠΕΧΩΔΕ, μόνο το 38% «αξιοποιείται». Οι βιομηχανικές περιοχές της Αθήνας, των Οινοφύτων και της Θεσσαλονίκης αποτελούν χημικές βόμβες.10. Φυτοφάρμακα. Δηλητηριάζουμε συστηματικά το έδαφος, «βομβαρδίζοντάς» το με φυτοφάρμακα, πλούσια κυρίως σε άζωτο, με αποτέλεσμα τη νιτροποίηση. Έρευνα του Πανεπιστημίου Πατρών έδειξε ότι αυξημένη νιτρορύπανση υπάρχει στις περισσότερες πεδινές εκτάσεις της χώρας και σε πολλούς λόφους, ειδικά στις περιοχές που ασκείται εντατική γεωργία. Τα νιτρικά είναι καρκινογόνα σε σημαντικές συγκεντρώσεις.11. Σπατάλη νερού. Το 35% της ελληνικής γης αντιμετωπίζει υψηλό κίνδυνο ερημοποίησης ή έχει ήδη ερημοποιηθεί, ενώ το 49% βρίσκεται υπό μέτριο κίνδυνο ερημοποίησης. Η εντατική γεωργία και η σπατάλη νερού επιτείνει το φαινόμενο. Επιπλέον, λόγω της υπεράντλησης υπόγειου νερού, σε μια σειρά περιοχές (Αττική, Μαγνησία, Λάρισα, Αργολίδα), εισχωρεί το θαλασσινό νερό στον υδροφόρο ορίζοντα (υφαλμύρωση).12. Υπεραλίευση. Το ένα στα πέντε είδη ψαριών του Αιγαίου και του Ιονίου Πελάγους υπεραλιεύεται, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός τους να παρουσιάζει αστάθεια. Η ρέγκα, το μπαρμπούνι, ο μπακαλιάρος, ο ξιφίας, ο τόνος, απειλούνται με εξαφάνιση από τα ύδατα της Μεσογείου, καθώς πάνω από το 60% των εμπορικών ψαριών αλιεύεται πάνω από τα ασφαλή όρια επιβίωσης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου